De eerste aanzet is gegeven. Een erkend bedrijf heeft het asbest uit het gebouw van het pompgemaal verwijderd. Ook de palen in de buurt zijn asbestvrij gemaakt. Deze klus is nu klaar. Dat betekent dat er nu daadwerkelijk gewerkt kan worden aan de restauratie van het geheel.

Voorzitter Valentijn Thuring is content. De gemeente heeft het gebouw aangekocht en de St. Vrienden van het Spanjaardgemaal kunnen nu aan de slag. ‘’We hebben een subsidieverzoek ingediend bij Leader en het ziet ernaar uit dat dit gehonoreerd wordt. Dan kunnen we beginnen met het opknappen van het pand.’’ En niet alleen het gebouwtje ook de omgeving is aan een opknapbeurt toe. Een grote eik die pal naast het gebouw staat duwt het pand behoorlijk uit het lood en de bosschage op het terrein erachter is inmiddels ondoordringbaar geworden. Er moet hoog nodig iets gebeuren.‘’ De plannen liggen klaar. De Provincie, het Waterschap en ook de gemeente Borne hebben allemaal enthousiast gereageerd en zij zijn ook van plan om financieel bij te dragen in de restauratie, het wachten is eigenlijk op antwoord van Leader, dan kan het project in werking gezet worden.’’

Gemaal zou goed kunnen functioneren in de omgeving

De bedoeling is dat er weer een pomp in het gebouw komt, precies zoals dat vroeger het geval was. Het gemaal pompte destijds het water op, dat per pijpleiding naar de vijvers aan de Deldensestraat werd vervoerd.  Van daaruit werd het naar de textielfabriek Spanjaard aan de Parallelweg getransporteerd, waar het gezuiverd werd en gebruikt voor het verven van de katoen. Het verhaal gaat dat wanneer er geverfd werd, heel Borne kon zien welke kleur er gebruikt was. Het afvalwater in de sloten had dezelfde kleur!  ‘’Zo’n pompgemaal zou heel goed weer in gebruik genomen kunnen worden voor de waterstand in de omgeving. Op die manier krijgt het zijn functie weer terug!’’. De vrienden zijn inmiddels op zoek naar een vergelijkbaar gemaal.

Uiteraard wil de stichting dat het watermachientje, zoals het pompgemaal genoemd wordt, een toeristische trekpleister wordt. ‘’Eigenlijk is het dat nu al een beetje, want veel fietsers en wandelaar die voorbij komen, nemen even een kijkje, maar dit moet meer worden. Als straks het hele terrein opgeknapt is, kan er ook gewandeld worden. We denken aan een klein terras waar bezoekers even kunnen zitten en genieten.’’

Verder denkt de stichting ook aan het opzetten van educatieve projecten, zodat de historie van het gebouw bewaard blijft. Om alle plannen goed uit te kunnen voeren, is de stichting op zoek naar vrijwilligers. 

(Bornse Courant, 24 juni 2020)